Дархан Асәділов: Алтын болмаса да, елім «қоланы» қабыл алса екен
Қазақстандық каратеші Дархан Асәділов Токио Олимпиадасында қола жүлде алып, ел қоржынын тағы бір медальмен толықтырды.
– Қоланы қанағат тұтпаймыз. Өйткені елге алтын керек еді. Соны алу үшін жұмыс жасадық. Бірақ кішкене жетпеді. Сол үшін бәрінен кешірім сұраймын.
– Тобыңда бәрін сенімді жеңдің. Жартылай финалда не болды?
– Бұған дейін француз спортшысымен кездеспедім. Ол жоғары салмақтан ауысып келген. Мен 60 келіден ауыстым, ол 72 келіден төмен түсті. Жоғары салмақтағы спортшылардың бойы да, аяғы да ұзын.
– Тактикадан қателестіңіз бе?
– Француз спортшысы тактикасын өзгертті. Ол біз ойлағандай төбелескен жоқ.
– Жоспарыңыз қандай?
– Үйге қайтқан соң демаламын. Жарақаттарымды емдеймін. Биыл жарыстар көп. Азия мен әлем чемпионаты бар. Әзірге мансабымды аяқтау туралы ой жоқ. Бірақ мықты жастар келсе орнымды беруге дайынмын.
Олимпиадаға 100% дайын боп келдім. Жарақатыма қарамастан тыңғылықты дайындылық.
– Жүлдеңізді кімге арнайсыз?
– Әрине, еліме, отбасыма.
– Марапаттау рәсімінде көз жасына ерік бердіңіз. Бұл жүлде алдым деген қуаныштың көз жасы ма әлде, әттең, алтын алмадым деген өкініштен бе?
– Алтын ала алмағаным үшін күйінгеннен. Алтын болмаса да елім қоланы қабыл алса екен.
– Каратеден Олимпиадада жүлде алып, атыңызды тарихта алтын әріппен жазып қалдырғаныңыз анық. Артыңыздан еріп келе жатқан ізбасарларыңызға қандай тілегіңіз бар?
– Өмірде ел үшін бәрін беру керек. Бәрінің мақсаты сол болу керек.