Арман Әшімов: Әйелім тоқал алуыма қарсы емес

Қазақстандық файтер Арман Әшімов жақында ғана Орынборда өткен М-1 Challenge 104 турнирінде бразилиялық Флавио Да Сильва Сантосты төрешілер шешімімен жеңген болатын. Қарсыласының көбін нокаутпен жеңіп, жанкүйерлеріне әсерлі жекпе-жек ұсынып жүрген «Мұстафа Өзтүрікпен» жүздесудің жолы түскен. Қазақстандық файтер кәсіби карьерасымен қатар, елдегі өзекті мәселелер жайлы сөз қозғады.

Prosports.kz тілшісі Арманның бүкпесіз, ашық әңгімесін назарларыңызға ұсынады.

- Арман, қайырлы күн! Жеңіс құтты болсын!

- Көп рақмет! Елге келіп, жеңісіме тілеулес болған жұртпен жүздесіп жатырмын.

- Жекпе-жегіңді тамашаладық. Флавио Да Сильва Сантоспен кездесуің қаншалықты оңай немесе қиын болды?

- Қазақтың көк байрағын көтеріп барған соң, оны абыроймен көтеріп алып келу – аманаттың үлкені. Қиындау болды. Себебін айтайын, бразилиялық файтер менімен өтетін жекпе-жекке ерекше дайындалып келген екен. Неге дейсіз ғой, бұрын Алматыда менімен төбелескен Каик Аленкар екеуі бір жерде жаттығады, екеуі әріптестер екен. Аленкар оған менің әлсіз әрі мықты тұстарымды жеткізген сияқты.

- Дегенмен сен жеңіске жеттің, бірақ халықтың көкейінде «Арман Сантосты неге нокаутпен жеңе алмады» деген сұрақ қалып қойды.

- Негізі, маған да кез келген жекпе-жекті уақытынан ерте аяқтаған ұнайды, алайда тағы да қайталап айтайын, Да Сильва жақсы дайындықпен келген тегеурінді қарсылас болып шықты.

- Орынбор бір кездері қазақтың астанасы болды. Қазақтар қазір де көп. Жергілікті халықтың қолдауы қалай болды? Қалай қарсы алды дегендей...

- Өзімді Ресейде емес, Қазақстанда жүргендей сезіндім. Залдан «Арман, алға, ұр, ұр» деген дауыстарды естігенде жігерленеді екенсің. Әрі Алаштың алғашқы астанасында жекпе-жек өткізу деген бір ғанибет түсінген адамға. Жеңістен кейін сөз сөйлесем, міндетті түрде Орынбордың біздің бас қаламыз болғанын айтып, Қазақстан халқын Конституция күнімен құттықтайын деп ойлағанмын. Эмоцияға беріліп тұрып, әрі шаршағаным да бар, ұмытып кетіппін. Оның үстіне біраз қобалжыдым, қалай дегенмен де артыңа қарайлайсың. Қазақтың намысы, сенім артып отырған ағалар, мерекемен тұспа-тұс келіп тұр – мұның бәрі жүйкеге қосымша жүк болды. Абырой болғанда барымды салып жеңдім.

- Дұрыс айтасыз. 23 күн ғана жаттықтым. Оның да себебі бар.

- Қорғанысың мығым болғанымен, Флавио бірнеше соққы жұмсап жіберді ғой...

- Иә. Оны да бағалау керек. Анау бір сәтте айналып та тепті ғой, сол соққыны кеш байқап қалдым. Мұрным сынып, қанап кетті. Жұмысымыз осы болған соң мұрын сынып, қабақ жарылып, көз көгеріп жатады.

- «Қол сынса жең ішінде, бас жарылса бөрік ішінде» деп кеткен бабалардың ұрпағымыз ғой. Өткенге оралайықшы. Бәлкім саған ыңғайсыздау сұрақ болар. Украиналық Александр Доскальчукпен болған титулдық жекпе-жектің өткеніне бір жарым жылдай болып қалды. Қаншалықты өкінесің? «Әттегенайың» ішіңде қалған шығар?

- Шынымды айтайын, ол туралы ойламаймын. ММА – біздің жұмысымыз. Спорт болған соң, жеңіс пен жеңіліс егіздер сияқты қатар жүреді. Әр жеңіліске өкініп отыра беретін болсақ, алға баспаймыз ғой. Жеңілістің де пайдасы бар екен. Жақсы сабақ алдым. Қателіктерім туралы ой қорытатын болдым. Аяғымды аңдап басып, бұрынғыдан да сақ қимылдауға көштім.

- Қолымнан миыма дейін ток соқты. Ары қарай жалғастыра алмайтыным белгілі болды. Болашақты да ойлау керек. Ертең денемнің бір мүшесіне зақым келсе кәсіби мансабыммен қош айтысуға тура келеді.

- Жоқ, төреші Доскальчуктың қолын көтерді емес пе?! (күлді)Демек ол жеңіске жетті. Тарихта нәтиже қалады. Бір досым «Қалай ойлайсың, сол кезде сен жеңілдің бе?» деп сұрайды. Сонда қалай, Александрды жеңімпаз деп танып тұрса, мені қалай жеңіске жеттім деп ойлаймын? Мен ешқашан өзімді ақтап алғым келмейді. Жеңілгенімді мойындаймын. Сол кездегі сәтсіздігім көптеген адамға ауыр тиді.